23 de fevereiro de 2010
Pensamento II
Aqui, vivemos com a sensação de que só acontece aos outros. Apesar da crise, do desemprego, da pobreza escancarada e da envergonhada, das redes sociais insuficientes, etc... a verdade é que no que toca a viver em paz nunca tivemos do que nos queixar. Mas tudo está a mudar! Eis que, de repente, a ilha da Madeira é devastada por uma tempestade, no Continente (de norte a sul) mini tornados destroem casas, culturas... e a vida humana torna-se frágil como cristal.
Inevitavelmente somos obrigados a admitir que nada somos e nada podemos perante a força da natureza. Deveríamos retirar daqui muitas lições, mas, enterrados os mortos e limpos os estragos regressaremos aquela velha normalidade. Voltaremos a viver como se fossemos eternos... Até quando? Ninguém sabe.